Bienal Belleği -XI-
Kent plancısı Zeynep Korkmaz 14. İstanbul Bienali'ndeki en beğendiği işin Büyükada'da olduğunu söylüyor. Korkak adımlarla ilerlediği yolda karşısına çıkan Adrián Villar Rojas'ın çalışmasının kendisinde büyük heyecan uyandırdığından bahsediyor.
“Büyükada yer alan Troçki Evi'nin bahçesinden denize ulaşmak için yürünen yol, yeni bir güne uyanmak için uyumak gibi. Yürürken tedirgin korkak adımlarla iniyorsunuz, bahçenin özensizliği, yolun dar toprak olması, yön işaretlerinin olmaması, hiç bitmeyecek yolda kaybolma, düşme, ulaşamama düşünceleri ile yürürken denizden yansıyan güneş ve tüm annelerin en güzeli karşınızda..
Yürüdüğüm yol, çıktığım yokuş her şey bir anda kayboldu. Denize mi koşsam, file mi baksam zürafalarımı incelesem şaşkınlığı içinde heyecanı dizginlemek için kenara oturdum. Heyecan uyandıran güzel görüntü karşısında heyecan öğesinin neden kaynaklandığını düşünmeye koyuldum. Hayvan heykellerinin beyaz büyük görkeminden mi, heykellerin doğal materyallerle süslenen detaylarındaki inceliklerden mi? Beyaz büyük sade kütleler katılan basit materyallerle nefes alan eserlere dönüştürülmüş. Heykellere yaşanmışlık katılmış. Ve kafamda aynı soru yeniden annelerin en güzeli deniz mi, beyaz mı, yaşanmışlıklarımız mı? Bedenlerimize büyürken kattığımız doğal materyallerle oluşan mizacımız mı annelerin en güzeli? Cennet böyle bir şey olsa gerek, o ilk görüntüde şaşkınlık anı... Adrián Villar Rojas cennetin kapılarını açtığın için çok teşekkürler.”
0
0
0
