Deux

Ressam Mustafa Karasu’nun, Deux sergisinde tuval yüzeyinde başlayan yaşamlar, tuvalin dışına taşmadan tuvali kendi içinde çoğalırlar. Zihnin-elle birleştiği noktada duran çalışmalar, çizginin üzerindedir. Tuvaller yaşamın ne içinde ne de dışındadır. Yaşamın kendisidir. Akıl, sözcükleri, şeylerle ilişkilendirerek, bilgiyi oluştururken, burada akıl, bulunduğu noktada yayılarak, kendi iki’siyle yaşar. Tuvallerdeki paradoks, karanlığın içinden dışarı çıkmaya hazırlanan figürlerin, aslında kendi’lerinde olmasıdır.Doğanın parçası değil, kendi ikisinin parçası olan figürler.

​Sorular izleyiciden önce tuvallerin içeriğinde sorulur. İlginç nokta tuval yüzeyindeki yaşantılar, hem tanıdık hem de sadece tuvallere aittir. Ressam bu noktada zihinsel taktikte, resimlerin içinde bir yaşam anlatımını var eder. Kendisinin sorduğu soruları, kurduğu içerikte, yaşama yakınlaştırmadan tuvallerinde tutmayı becerir sanatçı.. Ressamın tuvalleri, resimsel dilin araçlarını verirken,  kavramların daha gündelik ifadeyle sözcüklerin yaşam alanına da yakınlaşır: Çocukluk, İki, Adalet, dönüş, harmoni, karşıtlık.