Video, enstelasyon, kağıt işler, karışık medya gibi farklı alanlarda çalışan Daniel Silvo İspanya’nın en genç sanatçılarından. Üretimini video, enstelasyon, fotoğraf gibi farklı alanlarda sürdüren Silvo bu çok yönlü çalışmasının eserlerinin piyasa değerini düşürdüğüne dair yorumlar aldığını söylüyor. Fakat umrunda değil, olmamalı da.
Silvo’nun işleri ve küratörlüğünü yaptığı sergi Duplex buna hiçbir zaman gerek duymayacağını halihazırda gösteriyor. Duplex, sanatçının üretimine ve düşünme biçimine çok şey kattığını belirttiği sergilerinden ikincisi. Diğer bir sanatçı Sara Garcia ile birlikte yürüttükleri bu sergi için ikili, kendi jenerasyonlarından ve farklı disiplinlerden gelen sanatçıları, aynı mekanda bir diyalog oluşturmak üzere davet etmişler. Momu & NoEs + Jordi Ribes, Karlos Gil + Belén Zahera, Kiko Perez + Albert Corbí, Clara Montoya + Almudena Lobera, Luis Úrculo + Maíllo fotoğraf, video, resim, entelasyon gibi alanlarda çalışan, uluslararası sergilere katılan sanatçılar.
Her sanatçı; boşaltılmış evin hafızasından ve mekanın özelliklerinden yola çıkarak iş üretmiş. Clara Montoya’nın ışık yerleştirmesi ise daha önce küratörlerin aklında olan, bu mekanda da güçlü olacağını düşündükleri bir iş. Almuneda Lobera’nın evde bulunan kasayı görünür hale getirdiği, gizlenme ve saklanma durumuna işaret ettiği mekana özgü işi ‘Capital calculation. The exact point, approximately’, hem evin, hem de evin bulunduğu mahallenin ekonomik statüsünü ve sınıfsal konumunu vurguluyor. Clara Montoya’nın kırmızı neon yerleştirmesi; geceleri mahalleye ait olmayan bir ışıkla bulunduğu yeri aydınlatarak, işlerin geçiciliğine aynı zamanda da bu geçici olma halinin güçlü etkisine dikkat çekiyor. Collapse adlı videoda; bir grup cam malzemenin, ahşap parçalarının, kartonların, plastiğin farklı sekanslar halinde yıkılışını izliyoruz. Collapse, çöküşü muhtemel bir ekonominin ürettiği değerlerin yıkılışını lüks bir evin çatı katında gösteriyor.
Önümüzdeki günlerde, yine burada, işleri üzerine yaptığımız röportajı da okuyabileceğiniz Daniel Silvo; sanatçıların eserleriyle ilgilenmeyi ve bunlar üzerine araştırma yapmayı öğretici bulduğunu belirtiyor. Bu araştırma süreci, sanatçılar ve eserler arasında bir diyalog kurulmasını sağlıyor. Bu anlamda, Silvo’nun işlerini ve çok yönlü pratiğini yine Madrid’de o sıralarda, CA2M’de retrospektifi sergilenen Halil Altındere’ye benzetmemek mümkün değil. Farklı jenerasyonlardan gelen bu sanatçılar, hem toplumsal gerçekleri ele aldıkları ironik bakış açılarıyla, sanatçılar arasında diyalog oluşturma çabalarıyla benzerlik gösteriyor.
Daniel Silvo; mahallede bulunma süreçleriyle ilgili; mahallenin çok korunaklı, komşuların ise çok içe kapalı olduğunu belirtiyor. Sergi; mekanın kendilerine bir koleksiyoner tarafından sağlanmış olması, konumu ve üretim süreci itibariyle sanatçıların kendilerine yabancı olan yaşam biçimlerinde yeni bir dil oluşturmaya çalıştırdıkları bir alan. ‘Görünür’ olmanın zorluğunu ise, Silvo ‘sanatçılar zorluklarla mücadele ederek var olurlar’ diyerek açıklıyor.
0
5
0
