Başka Coğrafyalar

Her şey olması gerektiği gibi…

Sıcak bir yaz günü; kara parçası Hindistan olarak geçiyor haritalarda.

Sınırlar dünyaları ve insanları ayırıyor. Ama yine de yüzyıllardır insanlar birbirlerini görmek ve kendi coğrafyaları içinde kucaklamak için çırpınıp duruyorlar.

Turistlerin taşıyamadığı ancak yerinde görülmesi gereken türden bir aura, tıpkı yazın sıcağı gibi sarıyor bizi yeniden.

Sanki uzaklarda okunan ve dünyanın tüm coğrafyalarında yelkensiz, rehbersiz yol alabilecek bir Nazım Hikmet şiiri gibi tıpkı çölde hayal dahi edilemeyecek bir serabın kucağına atıyor bizleri.

Yaşamın önemi, yaşayan ve ona bakan tarafından ayrı ayrı tasarruf

edilir. Bulunduğumuz nokta, birikimimiz ve bakış niyetimiz bizim bu evrende kim ve ne olduğumuzu belirler. Bazen düşüncenin boyutları, tıpkı sanatta olduğu gibi, bizi ilerilerde başka bir dünyanın içine bırakıverir.

Biz şimdi bir çocuğa bakıyoruz; bir çocuğun fotoğrafına. Zaman, bu fotoğrafta Ömer Orhun’un deklanşörüne bastığı anda durmayı seçmiş.
Bilinçaltımız Platon’un mağarasında olduğu gibi o siluetin üzerinden düşünmeye itiyor bizi.

Bir uzaylı ya da küçük bir derviş: Ya uzaydan, bir ara kapıdan veya paralel evrenden ışınlandı ya da

“Her şey olması gerektiği gibi” diyoruz ve Ömer Orhun’un fotoğrafındaki o tarif edilemez duyguya kendimizi bırakıyoruz.